“De sessies beeldend, muziek en dans en beweging-therapie waren in deze periode extra belangrijk”
Interview met Mijke Jansen, kunstzinnig therapeut beeldend en Wouter Mol, muziektherapeut, beiden werkzaam op locatie Domus Nostra van Saffier. Op deze locatie wonen 84 bewoners met het syndroom van Korsakov. Wouter is ook deels werkzaam met cliënten met Niet-Aangeboren Hersenletsel.
Hoe zijn de maanden sinds de uitbraak van het coronavirus voor jullie geweest?
“Gelukkig hebben we geen uitbraak gehad in Domus Nostra, maar voor onze cliënten was het een heftige tijd. Ze zagen op tv hoe de wereld op slot ging. Dat had veel impact op hun vrijheidsbeleving. Daarnaast werden de activiteiten buiten de deur, zoals uitstapjes naar de werkplaats gaan, stilgezet. De verandering in structuur zorgde voor veel onrust. Dat maakte dat sessies beeldend, muziek en dans en beweging-therapie in deze periode extra belangrijk waren. Die helpen mensen met het syndroom van Korsakov om positief te blijven, zich zelfverzekerder te voelen en zich te ontspannen, maar ook om zichzelf te uiten en om te ontladen. Dat besef was er gelukkig ook al snel bij het locatie management, dus we zijn vrijwel meteen doorgegaan, al was dat in aangepaste vorm.”
Welke aangepaste vorm was dat?
“Er is veel aandacht voor geweest om met mensen onder begeleiding naar buiten te gaan, bijvoorbeeld op een bankje een tekening maken om zo te verbinden met de natuur, omdat ze in die tijd niet zelfstandig naar buiten mochten. Verder hebben we ruimtes anders ingedeeld en groepen opgesplitst. Ook hebben we nagedacht of we sessies online konden doen, maar het non-verbale aspect is bij deze doelgroep sterk aanwezig. Dat mis je als je elkaar alléén digitaal ziet. Een collega deed wel aan videobellen met twee cliënten die buitenshuis begeleid wonen en tijdelijk niet meer konden komen. Zo bleven ze toch onderdeel uitmaken van de groep.”
Begrepen jullie cliënten waarom deze maatregelen nodig waren?
“Dat wisselt sterk van persoon tot persoon. De een begrijpt het wel, maar vindt het lastig om ook afstand tot ons te bewaren, terwijl wij ook van buiten de locatie komen. De ander kan de 1,5 meter heel goed in de praktijk brengen. Ik ging, toen het weer mocht, een keer met een cliënt bij een tuincentrum een plantje kopen voor een zelfgemaakt keramieken potje en hij liep met een boogje om iedereen heen. Maar weer een ander bewoner vergeet steeds dat het coronavirus nu onderdeel uitmaakt van onze samenleving. Heel lastig was de fase toen bijvoorbeeld de musea weer opengingen, maar de verpleeg- en verzorgingshuizen nog op slot zaten. Cliënten vonden het lastig om dit onderscheid te begrijpen. We hebben dit zo goed mogelijk proberen uit te leggen, maar dat bleek toch lastig.
En hoe gaan jullie nu weer verder?
Als we nog een keer voor het dilemma staan dat vrijheden worden beperkt door een virus als COVID-19 zullen we meer naar het individu kijken om keuzes te maken, wat wel en niet kan. Deze keuzes zullen wel altijd gebaseerd worden op en aansluiten bij het geldende beleid binnen Saffier.
“Tijdens de coronatijd heeft onze band, Accent – Huisband Saffier, vaker buiten gespeeld, uiteraard op veilige afstand van het publiek. Dat was voor de bandleden net zo leuk als voor de toeschouwers in de tuin. Dus dat willen we zeker blijven doen. Ook willen we weer op andere locaties gaan spelen. Dan gaan we met een busje naar een andere locatie van Saffier. Voor onze cliënten is het waardevol om even uit huis weg te zijn en een uitje te hebben en waardering van het publiek te krijgen. Aan de andere kant worden de bewoners van de andere Saffier-locaties altijd blij en vrolijk van de muzikale optredens van Accent. Een win-win situatie dus. Daarmee voelt iedereen zich gewaardeerd en gerespecteerd als persoon.”
Meer informatie
Meer weten over Domus Nostra en Saffier? Neem dan een kijkje op de website van Saffier.
Wil je meer weten over deExpositiegroep, bestaand uit de bewoners van Domus Nostra, bekijk dan de website van Art to Remember.
Alle laatste informatie van Accent – Huisband van Saffier kun je volgen via Facebook.
Zie ook het vorige artikel uit deze serie: een interview met Karin Bosch, programmamanager Innovatie en Ontwikkeling bij Amsta.